ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΤΙΚΤΩ,ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΕΓΟΝΟΙ Κ ΝΗ ΜΑΣΩΝΟΙ,ΕΚ ΤΗΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΤΙΖΩ (Α)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Ἀπὸ τὸν 9ο αἰῶνα ἕως καὶ τὸν 13ο αἰῶνα, οἱ Μοναχοί, κυρίως οἱ Βενεδικτίνοι, μονοπωλούσαν τὴν ἐπιστήμην τῆς κατασκευῆς μεγάλων οἰκοδομημάτων. (1)

Ἐπειδὴ δὲ εἴχαν ἀνάγκη πολυάριθμου προσωπικοῦ, ἀναγκάσθησαν νὰ δημιουργήσουν μαθητὰς μεταξὺ τῶν λαϊκὼν. (2)

Οἱ Μοναχοὶ οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν διδασκαλία ἐτοῦτη ὀνομάζονταν Σεβάσμιοι, διότι ἦσαν κληρικοί, καὶ Διδάσκαλοι, διὰ τὸ διδάσκειν. (3)

Κατὰ τὸν 13ο αἰῶνα, οἱ Γερμανοὶ μαθητὲς οἰκοδόμοι ἀποτίναξαν τὸν ζυγὸ τῶν μοναστηριακῶν ἀρχηγῶν των καὶ σχημάτισαν μία ὁμάδα, ὠς ἐπίσημο Σωματεῖο, ἵνα οἰκοδομοῦν τὰ δικὰ των σχέδια, δίχως νὰ εἶναι ὑφιστάμενοι τῶν Μοναχῶν. (4)

Ὁμαδοποιημένοι για νὰ οἰκοδομοῦν συμφώνως πρὸς τὸν γερμανικὸν ἀρχιτεκτονικὸν ῥυθμόν, για νὰ οἰκοδομοῦν τὸν γοτθικὸν ῥυθμόν, ὀργανώθηκαν κατὰ τρόπο ὥστε νὰ μονοπωλήσουν τὴν οἰκοδόμησιν αὐτοῦ τοῦ ῥυθμοῦ, ἐξασφαλίζοντες ἔτσι τὴν ἐργασία των, τῆς ὁποίας οἱ τρόποι καὶ τὰ μέσα εἴχαν παραμείνει ἀπολύτως μυστικὰ. (5)

Τὰ μυστικὰ τῆς τέχνης τῶν οἰκοδόμων, τὰ ὁποῖα οἱ Διδάσκαλοι μετέδιδαν τοῖς ἐργάτοις, κατέστησαν τοὺς ἐργάτες ἐκείνους ἴσους, ἀδελφοὺς ὠς πρὸς τὴν ἐκπαίδευσιν, καὶ ἱκανοὺς νὰ ἐργάζονται ἀπὸ κοινοῦ, νὰ συνεργάζονται ὠς ἑταῖροι, εἰς τὰς ἐργασίας που εἴχαν ἀναλάβει καί που θὰ ἀναλάμβαναν. (6)

Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ 13ου, τοῦ 14ου καὶ τοῦ 15ου αἰῶνος, ἡ οἰκοδόμησις βασιλικῶν, ναῶν, ἱερατικῶν κοινοβίων, ἀνακτόρων, ἐμφάνισε τεραστίαν ἀνάπτυξιν, οἱ δὲ τέκτονες ἐργάται ἀνεπτύχθησαν σημαντικὰ. (7)

Οἱ οἰκοδόμοι ἐδέχθησαν τότε μεταξὺ των Μαθητευόμενους. Τοῦτοι δὲν εἶναι οἰκοδόμοι, δὲν εἶναι Ἑταῖροι, ἀλλὰ ἐργαζόμενοι μὲ σκοπὸν νὰ δύνανται μελλοντικῶς Ἑταῖροι ὀνομασθεῖν. (8)

Ἡ ἀνάπτυξη τοῦτη τῶν ἐργασιῶν ἐπεφερε τὴν ἀνάγκην ὁρισμένοι Ἑταῖροι, διαλεγμένοι μεταξὺ τῶν ἀριστοτέρων, νὰ ἐπιφορτισθοὺν μὲ τὴν διεύθυνσιν τῶν συγκεκριμένων ἐργασιῶν, οἱ δὲ διαλεχθέντες κατεστήθησαν Διδάσκαλοι ἵνα διδάξουν τοῖς ἑτέροις τὰς χρηστικὰς μεθόδους πρὸς ἐπιτυχίν ὁλοκλήρωσιν τῆς οἰκοδομήσεως. (9)

Οἱ Ἑταῖροι – Διδάσκαλοι ἐπιλεχθέντες κατόπιν ψηφοφορίας ὅλων τῶν Ἑταίρων, ἦσαν οἱ ἀρχιτεχνίτες, οἱ ἐπόπτες οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν παροδικὴν διεύθυνσιν τῶν συγκεκριμένων ἐργασιῶν. (10)

Κατὰ τὰ τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα, οἱ Γερμανοὶ οἰκοδόμοι σχημάτισαν ἐπίσης ἕνα ἐπαγγελματικὸ σωματεῖο, μονοπωλόν τὴν γοτθικὴ κατασκευὴ καὶ ἀποτελοῦμενο ἀπὸ Μαθητευόμενους,Ἑταίρους καὶ Ἑταίρους – Διευθυντὲς ἢ Διδασκάλους. (11)

Θέλοντας δὲ νὰ διατηρήσουν τὸ μονοπώλιο τῶν μυστικῶν τῆς κατασκευῆς γοτθικῶν οἰκοδομημάτων αὐστηρῶς ἐντός τοῦ ἐπαγγελματικοὺ σωματείου των, ἡ πρᾶξις εἰσδοχῆς τῶνΜαθητευομένων, τῶν βεβήλων, ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ λάβουν τὴν διδασκαλία τῆς γοτθικῆς οἰκοδομήσεως, ποὺ ποθούσαν νὰ μυηθοὺν εἰς τὰ μυστικὰ της, εἶχε περιβληθεῖ μὲ μεγάλη ἐπισημότητα. (12)

Ὅσοι ποθούσαν νὰ γίνουν δεκτοὶ ὠς Μαθητευόμενοι, ἔπρεπε νὰ εἶναι ἐλεύθεροι, καὶ τοῦτο ὥστε οὐδεὶς νὰ δύναται ἀπαιτήσειν ἀπ’ αὐτοὺς τὴν ἀποκάλυψιν τῶν μυστικῶν τῆς γοτθικὴς οἰκοδομήσεως. Ἀναγκαῖο, ἐπιπλέον, νὰ εἶναι χρηστῶν ἠθῶν, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν προκαλοῦνται διὰ τοῦ ἄτακτου βίου ταραχαί εἰς τὴν ἕνωσιν καὶ τὴν ἁρμονία ὅλων, κατάστασις που ἀποτελοῦσε τὴν μεγαλύτερην ἐπιτυχίαν τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (13)

Ἐκρίθη ἀπαραίτητο δὲ νὰ δώσουν ὄρκο ἐπὶ τῆς Βίβλου [τοῦ τότε κ α θ ο λ ι κ ο ῦ δόγματος], ὠς ἐσυνήθιζαν οἱ κοινοβίτες Βενεδικτίνοι ἱερεῖς ἀπὸ τὰς τάξεις τῶν ὁποίων προήλθαν οἱ πρῶτοι οἰκοδόμοι, νὰ μὴν ἀποκαλύψουν ποτὲ τὰ μυστικὰ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ γοτθικοῦ ῥυθμοῦ σὲ κάποιον που δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδείξει πλήρως καὶ ἀδιαμφισβήτητα πως εἶχε δικαίωμα νὰ κατέχει οὗτα ὠς κανονικὸ μέλος τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (14)

Διὰ νὰ καταστεῖ ἐφικτὴ μία τέτοια πλήρης καὶ ἀδιαμφισβήτητη ἀπόδειξις, οἱ τέκτονες δημιουργοὶ – οἰκοδόμοι, συμφωνῆσαν ὠς πρὸς τὴν ὑπάρξιν ὁρισμένων σημείων, ὁρισμένωνχειραψιῶν, ὁρισμένων λέξεων καὶ ὁρισμένων διαλόγων μὲ προσυμφωνημένας ἐρωταπαντήσεις διάφορας διὰ τοὺς Μαθητάς, διὰ τοὺς Ἑταίρους καὶ διὰ τοὺς Ἑταίρους-Διδασκάλους. Μετὰ τούτου τοῦ τρόπου, δίδοντας ὅρκον ἀπόλυτης διακριτικότητος, ὃν ὄμνυαν ὅλοι πρὸ τῆς εἰσόδου των, ἔθεσαν τὴν ἀπαραίτητη ἐγγύση τῆς ἀσφαλείας καὶ τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν ὑπεράσπισιν τῆς ὁμάδος ἐναντίον τῆς παρεισφρήσεως τῶν βεβήλων που ἀποζητοῦσαν νὰ ἀποσπάσουν τὰ μυστικὰ τῆς οἰκοδομήσεως, που ἦσαν ἡ βάσις τῆς δυνάμεως καὶ τοῦ πλούτου τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (15)

Τὸ 1498, ὁ αὐτοκράτωρ Μαξιμιλιανὸς ἀναγνώρισε νομικῶς τὸ σωματεῖο τῶν τεκτόνων, ἐγκρίνοντας τὰ καταστατικὰ καὶ τοὺς κανονισμοὺς του. (16)

Οἱ ἐργάτες, οἱ Ἑταῖροι κάθε ὁμάδος, κάθε ἐργαστηρίου, συνέρχονταν μηνιαῖως ἵνα ἀσχοληθοὺν μετὰ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, καθὼς καὶ για νὰ ἀποδώσουν μεταξὺ των δικαιοσύνη, ἂν προέκυπτε τέτοιο θέμα. (17)

Κατὰ τὴν συνεδρίασιν προήδρευε ὁ Ἑταῖρος – Διδάσκαλος τοῦ ἐργαστηρίου, ὃς ἔφερε τὸν τίτλο τοῦ Σεβασμίου Διδασκάλου, τὸν ὁποῖο ἔφεραν κάποτε οἱ Μοναχοὶ ἐκπαιδευτές, χάριν ἁβροφροσύνης. (18)

Ἐπίκουροι αὐτοῦ οἱ ἀριχεργάτες ἐπόπτες τῆς ὁμάδος, που εἴχαν ἐπιλεγεῖ μεταξὺ τῶν ἀριστοτέρων τῶν Ἑταίρων, καὶ ἦσαν δύο τὸν ἀριθμό. Οἱ ἀρχιεργάτες ἦσαν ἁρμόδιοι νὰ ἐποπτεύουν διὰ τὴν καλὴν διεξαγωγὴν τῆς ἐργασίας, ὀνομάσθησαν δὲ Ἐπόπτες. (19)

Μεταξὺ τῶν δύο Ἐποπτῶν, ὁ ἄριστος ὀνομάσθη πρῶτος Ἐπόπτης καὶ ἔργο του ἦτο ἡ ἐποπτεία τῆς ἐργασίας τῶν Ἑταίρων. (20)

Ὁ ἄλλος ὀνομαζόταν δεύτερος Ἐπόπτης καὶ καθῆκον του ἦτο ἡ ἐποπτεία τῶν Μαθητευομένων. (20)

Ὅταν ἐλάμβανε χώραν ἡ συνεδρία, ἐπιλεγόταν κατὰ προτιμήσιν εἷς ὑψηλὸς τόπος, τὰ ὅρια τοῦ ὁποίου ἤταν εὔκολο νὰ φυλαχθοὺν ἔτσι ὥστε νὰ μὴν εἰσβάλλει τὶς ἀδιάκριτος περίεργος. Μία ἀλυσίδα, περιτυλιγμένη γύρω ἀπὸ δύο πασσάλους ὥστε νὰ σχηματίζουν Η, καὶ ἡ ὁποία ἄφηνε ὑπὸ τῆς ἄνοιγμα στενόν, σημειοδοτοῦσε τὸν τόπο τῆς συγκεντρώσεως. (21)

Οἱ δύο Ἐπόπτες ἔστεκαν πλησίον τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ τῶν δύο μεγάλων πασσάλων, τῶν ἀποτελούντων τὸ πέρασμα τῆς εἰσόδου, καὶ ἀναγνώριζαν τοὺς ἐργάτες καθὼς ἐπαρουσιάζονταν, μέσῳ τῶν συμφωνημένων σημείων, χειραψιὼν καὶ λέξεων. (22)

Πλησίον τῆς τοποθεσίας εὐρισκόταν τὸ ὑπόστεγο, ὁ οἶκος ὅπου ἐστεγάζονταν τὰ ὄργανα ἐργασίας, τὰ σχέδια.

Ἐπειδὴ ἡ Στοά, τὸ ὑπόστεγο, περιέκλειε τὰ μέσα ἐργασίας τῶν οἰκοδόμων, καὶ ἡ συνεδρία των εἶχε ὠς στόχον τὴν ἐργασίαν παραγωγικοτέραν καταστήσειν, ἔλεγαν ὅτι τὸ ἐργαστήριολειτουργοῦσε τὴν Στοὰν ὅταν οἱ ἐργάτες συγκεντρώνονταν ὅλοι μαζὶ. (23)

Αἱ συγκεντρώσεις οὗται, αἱ συνεδρίαι τῆς Στοᾶς, διεξάγονταν πάντοτε κατὰ τὴν αὐγή, πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐργασίας.

Ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος που προήδρευε, ἔστρεφε τὴν πλάτη του πρὸς τὸν ἀνατέλλοντα ἤλιον για νὰ βλέπει καλύτερα ὄπως κατευθύνει ἀριστότερα τὰς ἐργασίας.

Ἔτσι, εὐρισκόταν τοποθετημένος πρὸς Ἀνατολὴν (24). Σιγὰ – σιγὰ ἐσχηματίσθη ἡ συνήθεια νὰ τοποθετούνται οἱ δύο μεγάλοι πάσσαλοι, οἱ δύο στῆλες που σχημάτιζαν τὴν εἴσοδο, ἀκριβῶς ἀπέναντι τοῦ Σεβασμίου Διδασκάλου. Ἡ εἴσοδος ἔτσι τοποθετήθη πρὸς Δύσιν. (25)

Οἱ δύο Ἐπόπτες, ἱστάμενοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῶν στηλῶν τῆς εἰσόδου, ἦσαν τοποθετημένοι ὁ μὲν πρῶτος πρὸς τὰ δεξιὰ ὁ δὲ δεύτερος πρὸς τ’ ἀριστερὰ. (26)

Εἰσερχόμενοι, οἱ Ἑταῖροι ἐκάθονταν πρὸς τὴν πλευρὰ ὅπου εὑρίσκετο ὁ πρῶτος Ἐπόπτης ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖτο ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐποπτεία των. Οἱ Ἑταῖροι ἦσαν ἔτσι τοποθετημένοι πρὸςΝότον. (27)

Οἱ Μαθητευόμενοι ἐκάθονταν εἰς τὴν ἄλλην πλευρά, τοποθετημένοι πρὸς Βορρᾶν. (28)

Ὅταν ἀνέτελλε ὁ ἥλιος, τὸ φῶς του ἐρχόταν ἀπὸ τὴν πλευρὰ που ἦτο τοποθετημένος ὁΣεβάσμιος Διδάσκαλος, μιᾶς δὲ καὶ ἦτο τοποθετημένος ἐκεῖ γιὰ νὰ διδάσκει, ἀποκαλούσαν φῶς τὴν διδασκαλία τῶν οἰκοδόμων, οἱ ὁποῖοι ἐλάμβαναν τὸ φῶς μέσα στην Στοὰ. (29)

Ἐπειδὴ οἱ τέκτονες που συγκεντρώνονταν ἐκεῖ ἦσαν τουλάχιστον Μαθητευόμενοι, ἡ γενικὴ Στοὰ λεγόταν τότε πως συνεδρίαζε εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Μαθητευομένου, δηλαδὴ ὅτι δὲν ἐγινόταν συζήτησις, ὅσον ἀφοροῦσε τὴν εἰδικὴν καὶ μυστικὴν διδασκαλίαν, εἰ μὴ μόνον ἐπὶ τῶν θεμάτων που οἱ Μαθητευόμενοι ἦσαν ἐξουσιοδοτημένοι νὰ γνωρίζουν. (30)

Ἐὰν ἡ συζήτησις περιστρεφόταν γύρω ἀπὸ θέματα που ἀφορούσαν ἀποκλειστικὰ τοὺςἙταίρους, οἱ Μαθητευόμενοι ἀποσύρονταν, καὶ ὅ,τι συνέβαινε τότε ἐντός Στοάς, ἦτοκεκαλυμμένο τῇ ἀφανείᾳ γιὰ ἐκείνους. Ἐξ’ οὐ καὶ ὁ ὅρος “καλύπτω τὴν Στοά“, που σημαίνει ὅτι φεύγω ἀπὸ τὴν συνεδρίαν. (31)

Μία φορὰ τὸ τρίμηνο, οἱ Ἑταῖροι – Διδάσκαλοι οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν διεύθυνσιν τῶν διαφόρων ἐργαστηρίων κάθε περιοχῆς, συγκεντρώνονταν σὲ συνεδρίες, ἀπ’ ὅπου ἀποκλείονταν οἱ ἁπλοὶ Ἑταῖροι. (32)

Ἐπειδὴ ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος κάθε ἐργαστηρίου ἦτο πάντοτε τοποθετημένος εἰς μέσον τῶν ἐργατῶν ὅταν συγκεντρώνονταν, ἀποκαλούσαν Δῶμα τοῦ Μέσου τὴν θέσιν ὅπου συγκεντρώνονταν μόνον οἱ Διδάσκαλοι, ἢ Στοὰ τῶν Διδασκάλων. (33)

Ὁ Ἑταῖρος – Διδάσκαλος που προήδρευε εἰς την συνεδρία τῆς Στοᾶς τῶν Μαθητευομένων, ἔφερε τὸν τίτλο Σεβάσμιος- Διδάσκαλος, εἴδαμε δὲ προηγουμένως τὸ γιατὶ. (34)

Ὅταν προήδρευε τῆς συνεδρίας τῆς Στοᾶς τῶν Ἑταίρων, ἔφερε τὸν τίτλο Λίαν Σεβάσμιος (Σεβασμιότατος) Διδάσκαλος, διότι οἱ Ἑταῖροι ἦσαν εἰς θέσιν νὰ ἐκτιμήσουν τὴν λίαν ὑψηλὴ σημασία τῆς καλῆς διευθύνσεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐργαστηρίου, διὰ τὴν ὁποίαν αὐτὸς ἦτο ὑπεύθυνος. (35)

Ὁ Ἑταῖρος – Διδάσκαλος που προήδρευε τῆς συνεδρίας τῶν Διδασκάλων, εἰς τὸ Δώμαν τοῦ Μέσου, ἦτο πάντοτε ὁ πιὸ σεβαστὸς καὶ ὁ πιὸ σεβάσμιος λόγῳ τῆς ἡλικίας τὲ καὶ τῶν γνώσεών του, διὰ τοῦτο καλοῦταν Σεβαστὸς Διδάσκαλος. (36)

Οἱ Ἑταῖροι – Διδάσκαλοι ἀποκαλούνταν μεταξὺ τοὺς Σεβάσμιοι Διδάσκαλοι, για νὰ σημειώσουν σαφῶς τὸ γεγονὸς ὅτι εἴχαν τὴν εὐθύνη τῆς προεδρίας τῶν ἀντιστοίχων ἐργαστηρίων των. (37)

Οἱ Ἑταῖροι καὶ οἱ Μαθητευόμενοι ἀποκαλούνταν μεταξὺ τοὺς ἀδελφοί, για νὰ σημειοδοτήσουν ὅτι διδασκαλία που ἐλάμβαναν, οἱ ἐργασίες που ἐκτελούσαν, οἱ ὀφελειες που ἀντλούσαν, ἦσαν κοιναὶ πρὸς ὅλους, ἴσαι διὰ ὅλους, καὶ ὅλοι ἦσαν ἀληθῶς ἀδελφοὶ τῆς ἰδίας οἰκογενείας. (38)

Ὁ δεύτερος Ἐπόπτης εἶχε ὠς ἔμβλημα τὴν ἀρχὴν καθε οἰκοδομήσεως, δηλαδὴ τὸ νήμα τῆς στάθμης, ἀναπαράσταση τῆς καθετότητας.

Ὁ πρῶτος Ἐπόπτης εἶχε ὠς ἔμβλημα ἐκεῖνο που ὁλοκληρώνει καὶ τελειοποιεὶ κάθε οἰκοδόμημα, τὸ ἀλφάδιον, τὴν στάθμη, ἀναπαράσταση τῆς ὁριζοντιότητας.

Ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος που συνόψιζε καὶ περιέκλειε τὰς λειτουργίας τῶν δύο Ἐποπτῶν, εἶχε ὠς ἔμβλημα τὸν γνώμονα, συνένωση τῶν ἐμβλημάτων τῶν δύο βοηθῶν του. (39)

Ὁ γνώμων ἦτο τὸ ἐπίσημον σύμβολον τῶν Οἰκοδόμων. Ἐπίσης τὸν συναντάμε εἰς τὰ ἰδιαίτερα διακριτικὰ σημεῖα που χρησίμευαν διὰ τὴν μεταξὺ τῶν ἀναγνώρισιν. (40)

Τὸ σημεῖο τοῦ Μαθητευόμενου ἀπαρτίζεται ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ ἑνὸς γνώμονος μὲ τὴν δεξιὰν παλάμην, τοὺς δαχτυλους ἐνωμενους μεταξὺ τῶν καὶ τὸν ἀντίχειρα χωριστὰ ἱστάμενον, αὐτὸς δὲ ὁ γνώμονας τοποθετείται ὑπὸ τοῦ λαιμοῦ, ἵνα δείξει ὅτι ὅλο τὸ κεφάλι προσπαθει, μοχθεῖ διὰ τὸ κατανοειν καὶ τὸ μανθάνειν τῆς τέχνης τῆς οἰκοδομήσεως, τῆς ἐχούσης τὸν γνώμονα ὠς ἔμβλημα της. (41)

Τὸ σημεῖο τοῦ Ἑταίρου ἀποτελεῖτο ἀπὸ τὸν σχηματισμό, μὲ τὴν δεξιὰ παλάμην, τοῦ ἰδίου γνώμονος, ὁ ὁποῖος, ὅμως, ἐτοποθεῖτο ἐπὶ τῆς καρδίας, χειρονομία που τότε ἐθεωρεῖτο ὠς σημεῖο βουλήσεως, για νὰ ὑποδηλώσει ὅτι ὁ Ἑταῖρος ἤθελε νὰ εἶναι οἰκοδόμος, καὶ ὅτι ἐπίσης τὸ ἤθελε διότι εἶχε τὴν ἱκανότητα. (42)

Ἡ χειραψία τοῦ Μαθητευόμενου γινόταν ὠς ἑξῆς: Ἐπιαναν ἀμοιβαίως ὁ ἔνας τὸ δέξι χέρι τοῦ ἄλλου, αἱ χειραι τῆς δράσεως καὶ τῆς ἐργασίας, καὶ μὲ τὸν ἀντίχειρα, τὸν δάκτυλον που συνδέει, που περισφίγγει, που δινεῖ συνοχὴ τοῖς ἄλλοις δακτυλοις, ὁ ἔνας ἔδινε τρεῖς κτύπους εἰς τὴν βάσιν τοῦ δείκτου τοῦ ἄλλου, ἵνα τοῦ ὑποδηλώσει ὅτι ἔπρεπε νὰ ὑψώσει τὸν δείκτην του καὶ νὰ δείξει τὸ Γιατί, τὸ Πῶς, καὶ τὸ Πότε, που ἁγνοοῦσε καὶ τοῦ ὁποίου ἡ γνώση ἤταν ὁ στόχος τῆς Μαθητείας του. (43)

Ἡ χειραψία τοῦ Ἑταίρου ἤταν ἡ ἀναπαραγωγὴ τῆς χειραψίας τοῦ Μαθητευόμενου, συμπληρωμένη ἀπὸ δύο ἄλλους χτύπους που δίνονταν μὲ τὸν ἀντίχειρα ἐπὶ τῆς βάσεως τοῦ μέσου δαχτύλου, δάχτυλος που εἶναι ἔμβλημα τῆς ἀνθρωπίνης ῥάβδου, τοῦ φαλλοῦ, τῆς γεννήσεως, τῆς ἀνθρωπίνης παραγωγῆς, καὶ που σήμαινε ὅτι τὸ Γιατί, τὸ Πῶς καὶ τὸ Πότε, τοῦ ὁποίου τὴν γνώση εἶχε ἀντλήσει ἀπὸ τὸν βαθμὸ τοῦ Μαθητευόμενου, ἔπρεπε νὰ πραγματοποιηθεί, νὰ τεθεὶ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογὴ μὲ Μόχθον καὶ Μυστικότηταν. (44)

Ὁ μυστηριώδης Λόγος τῶν Οἰκοδόμων που προσιδίαζε τοῖς Ἐταίροις, οἱ ὁποῖοι μόνοι ἦσαν δρῶντες, ἤταν ΒΟGΑΖ, λέξις ἰουδαϊκὴ (ἐπελέγη ἀπὸ τὴν αὐτὴ γλῶσσα που ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἐγνώριζαν, προκειμένου νὰ αὐξηθεὶ τὸ μυστήριον της), που σημαίνει μὲστερεότητα, καὶ που συνοψίζει τὰς οὐσιώδεις συνθήκας κάθε οἰκοδομήσεως. (45)

Οἱ Οἰκοδόμοι, τέλος, ἔφεραν μία δερματίνη ποδιά, ἕνα δερμάτινο περίζωμα, για νὰ προφυλάξουντα ἐμβλήματα τοὺς ἀπὸ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὰ ὑλικὰ τῆς οἰκοδομῆς.

Οἱ Μαθητευόμενοι, πιὸ ἀδέξιοι, εἴχαν ἀνάγκη ἐπίσης νὰ προφυλαχθοὺν περισσότερο, καὶ διὰ τοῦτο ἔφεραν ἀνυψωμένο τὸ ἐπικάλυμμα τοῦ περιζώματος, τὸ ὁποῖο προστάτευε καὶ τὸ στῆθος των. Οἱ Ἑταῖροι, συνηθισμένοι εἰς τὴν ἐργασίαν, δὲν εἴχαν ἀνάγκη ἐκείνης τῆς ἐπὶ πλέον προστασίας, καὶ ἔφεραν κατεβασμένο τὸ ἐπικάλυμμα τοῦ περιζώματος των. (46)

Τουτη ἐστὶν ἡ ὀργάνωσις, ὁ τρόπος ὑπάρξεως τῶν ὁμάδων τῶν ἐργατὼν οἰκοδόμων οἱ ὁποῖοι μονοπωλούσαν τὴν κατασκευὴ τοῦ γοτθικοῦ ῥυθμοῦ, που ἤταν ὁ μόνος καὶ ὁ μοναδικὸς στόχος τοῦ ἱδρύματός των κατὰ τὰ τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα.

 

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

Σημειώσεις

1. Ἰδιόχειρο Χειρόγραφο τοῦ Δοῦκα τοῦ Σάσεξ, Μεγάλου Διδασκάλου τοῦ Ἀγγλικοῦ Τεκτονισμού, Νο 57 τῆς ἰδιωτικῆς συλλογῆς
Allgemeine Kullturgeschichte von der Urzeit bis auss der gegenwart, τοῦ Otto Henne-Amrhyn, τόμοι ΙΙΙ καὶ ΙV, Λειψία, 1877-1882
Historical Lecture on Freemasonry, ἀπὸ τὸ Τυπικὸ τοῦ Συμβουλίου, τοῦ John Yarker, Μεγάλου Διδασκάλου τοῦ Σβεντεμποργιανου Τεκτονισμοῦ ἒς Μεγάλην Βρεττανίαν, Λονδίνο, 1882

2. Ἐως καὶ 44. Ibid.

45. Sepher H’ Debarim, τοῦ Albert Pique, Κυριαρχου Μεγάλου Ταξιάρχη τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ Τσαρλεστον, Τσαρλεστον, 1879

46. The traditions of Freemasonry, τοῦ A.T.C. Pierson, Γενικοῦ Μεγάλου Προκαθημένου τοῦ Μεγάλου Σκηνώματος τοῦ Ναοῦ ἒς Η.Π.Α., Νέα Ὑόρκη, 1870

ΠΗΓΗ http://www.astrologicon.org